hüzün ile boğulan gözlerim göz yaşlarıyla kurudu,
inatla konuşan dilimi sükûnet susturdu
ihtiyaç sahibi kalbim unutuldu
kalbimin hakkını aramak en doğal hakkım

hakkımı elimden alana karşı hakkımı savunurum
savunurken rüzgar gibi eserim geçerim
belki kin tutarım ki kinlerim benim kinim
yapraklarınızı dökerim ki bu benim esme stilim

yaşamınızı kanıtlarım baygın hâldesiniz her hâlde ve şartta
gözleriniz kin kusup kan yutmakta
utanmak denen edep ölçütü boyunuzu aşmakta yaptıklarınız
bedeniniz tutsak olmuş günahlarınızla savaşınız

akacak olan küfrü bırakmayın içinizde
dökülsün söylevleriniz kalbim kindar içinde
gözler kalbin aynasıdır sizinkiler daha ayna
kalbinizdeki nefreti suratıma çarpmakta

çağıran olmadı seni korku
onursuzluk onun sorunu
git başkasının ruhunda ev tut
benim ruhum zaten kiralık konut