her olan durum ağlamak için..
gülmeyi gerektirecek pek fazla durum yok ki dünyamda..
gülmem imkansız neredeyse..
unuttum üç yıl içinde gülmenin ne demek olduğunu..
içten..samimi..isteyerek güldüğüm en son zaman..
gözlerinin içine girdiğim andı...
o günden sonra hayat yüzümde çizgi olarak bana geri döndü...
adım...adım ilerledi zaman..yavaş yavaş..
ve ben zamanla adımı sevmediğimi hissettim yüreğimde..
kanıyordu ellerim..
kanıyordu kalbim..
acıyordu gözlerim...
her kelimen acı geliyordu..
her kelimen beni öldürüyordu..
keskin bir bıçak gibi kelimelerin kalbimde yerini alıyordu...
ağlıyordu...
herşey ağlamak için zaten..
gülmüyordu..
zavallı..
kalbim